Her değişiklikte haklarımız neden daha geriye gidiyor? Türkiye Sakatlar Derneği’nin Engelliler Haftası’nın başlaması nedeniyle yayınladığı basın açıklaması; Değerli basın mensupları; Zorunlu yasaklar altında Yeni bir Engelliler Haftası’na daha başlıyoruz. Farklı engel gruplarından binlerce engelli, bir hafta süresince, kendilerini ifade etme, toplumla bütünleşme çabası içinde olacaklar. Bu günlerden geriye yalnızca medya organlarına düşen birkaç satır, birkaç görüntü ve söz kalacak. Sonrasında engelliler yine görünmeyen, konuşulmayan, unutulan bir toplum kesimi olarak kendi dünyalarına geri dönecek. Bu kısır döngü, yıllardır sürüyor ve alınmayan önlemler, yapılmayan görevler nedeniyle sürmeye de devam edecek. Evlerine hapsedilmiş on binlerce engelli, bir gün kendilerine de hayatın güleceğine olan umutlarını her gün biraz daha tüketecek. Bütün bunlar, böylesi bir güne uygun düşmeyebilir. Ama bizlerin ne kutlama yapmaya ne de birilerini mutlu etmek için hoş görünmeye dermanımız yok. Çünkü her yeni düzenleme ile hayatımız iyileşmek yerine daha da kötüleşiyor. 2013 Yılında değişen Anayasa’da, artık bize Topal, Kör, Kambur, Çolak, özürlü denilmeyecekmiş? Doğrudur, güzeldir Ama yapılan düzenlemelerle, Engelli rapor yönetmenliği bizi “sakat”lıyor, “özürlü” hale getiriyor. %40 ve üstü engel derecesi olan engelliler hasbelkader iş bulup çalışmış, süresinde emekliliği hak kazanarak emekli olmuş, 2020 Ocak ayından bu yana Yüzlerce Engelli Vatandaş SGK dan bir telefon siz sahte rapor alarak emekli olmuşsunuz bir ay içerisinde yeniden rapor alın Dereceniz %40 ve üstü olursa emekli maaşınızı almaya devam edeceksiniz, yeni çıkarılan rapor yönetmenliğinde ise engel dereceleri yüzde elli düşürülmektedir, bu kişilerin olmayan ayağı, kolu, yada gözü veya duymayan kulağı konuşamayan ağzı düzeldi mi tabi ki hayır hatta yaş ilerlemesinden dolayı var olan engel durumları daha da ağırlaşmış durumda ve yüzlercesi engelli emekli maaşları kesilmiş perişan bir durumda evlerinde sadaka ile yaşamlarını sürdürmeye çalışıyorlar. Fiziki engeller kaldırılacaktı, yasa çıkarıldı, 16 yıl geçti, süresi bitti. Yine yasa değiştirdiler fiziki engellerin kaldırılmasını sonsuzluğa ötelediler. Kalın harflerle belirtmek gerekirse, bizleri evlerimizin içine terk ettiler. Engellilere 2022 sayılı ve 2828 sayılı yasa ile verilen aylık ve evde bakım parasını neredeyse hayal haline getirdiler. Verdikleri ile yaşamayı ise bir mucizeye çevirdiler. Bizleri daha iyisini değil, eğitim almayı bile hayal etmekten uzaklaştırdılar. Devlet Hastanelerinde, tedavi olmayı, ilaç almayı, yaşamımızı kolaylaştıran, ortez, protez, tekerlekli sandalye, akülü tekerlekli sandalye, işitme cihazı, hasta altı bezi, gerekli tıbbi malzeme ve araç gereçlerimizi sağlamayı bizler için olanaksız hale getirdiler. Yıllardır boş tutulan kadroları açacağız, engellilerin çalışmasına olanak tanıyacağız dediler, sevindik. Sevincimizi de kursağımızda bıraktılar, şaibeli bir sürecin sonunda, yine binlerce kadroyu boş, binlerce engelliyi işsiz bıraktılar, Zor şartlar altında okuma şansı bulan ve öğretmen olan 2511 engellilerin atamaları hala yapılmadı. Değerli basın mensupları; Bir yıl da sizlerin karşısına güler yüzlerle çıkmak, yeni bir hakkımızı kutlamak isterdik. Olmuyor, bir biri ardına yapılan mevzuat değişiklikleri, bizleri sürekli geriye götürüyor. Sizleri, sesimiz, sözümüz, gözümüz, kulağımız olmaya davet ediyoruz. Milletvekillerimiz gibi her fırsatı kendilerine ayrıcalık yaratmak derdinde değiliz. Bizler sadece herkes gibi eşit insanlar olarak yaşamak istiyoruz, bunu hak ettiğimize inanıyoruz. Türkiye Sakatlar Derneği Genel Başkan Şükrü Boyraz